παπαδικός

-ή, -ό [παπάς / παπάδες]

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον παπά

2. το θηλ. ως ουσ. η παπαδική

το έργο, το επάγγελμα τού παπά, η ιεροσύνη

3. το ουδ. ως ουσ. το παπαδικό(ν)

(ενν. μέλος) ένα από τα τρία είδη τών διαφόρων μελών τής εκκλησιαστικής μελωδίας

4. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα παπαδικά

η ιερατική στολή, τα ράσα τού παπά, τα παπαδίστικα

5. φρ. α) «παπαδικά μέλη»

(βυζ. μουσ.) τα αργά μαθήματα τής βυζαντινής μουσικής που ψάλλονται ιδίως στις μονές κατά τις ολονυκτίες και τις πανηγυρικές λειτουργίες

β) «Παπαδική Ανθολογία» — μία από τις τυπικές μορφές βιβλίων-χειρογράφων, που περιέχουν τα αργά μελισματικά έντεχνα μέλη τών ακολουθιών τού Εσπερινού, τού Όρθρου, τής Θείας Λειτουργίας, μαθήματα, καλοφωνικούς ειρμούς, κρατήματα.